Düzenli çalışmak plan yapmakla olur.

                Uygulanabilir bir plan yapmak ve uygulamak başarı ve mutluluğun en önemli şartı.

                Bazıları ders çalışmayı “zor” bir şey zannederler.

                Zorluk ve kolaylık göreceli kavramlardır.

                Bazıları ders çalışmayı ve yeni bilgiler öğrenmeyi sıkıcı bulurlar.

                “Sıkıcılık” göreceli bir kavramdır.

                Nefis tembellikten yanadır. Çalışmak, çabalamak, hele de bir plan yapıp disipline girmek istemez.

                Paradigmayı değiştirirseniz öğrenmeyi, çalışmayı, disiplini zevkli ve eğlenceli kabul edebilirsiniz.

                Her öğrenci kendisine şu önemli soruyu sormalıdır:

                İşsiz güçsüz veya sevmediği bir işi yapan, kendisine saygısı olmayan, kimsenin değer vermediği, kimseye faydası olmayan biri olmayı kimse istemez. Buna rağmen öğrenciyken doğru bir yol haritası takip etmeyenlerin çoğu sevmediği işi yapan mutsuz insanlar olurlar. Hatta birçoğu ömür boyu can sıkıntısından kurtulamaz; can sıkıntısını zihninden kovmak için kendisini alkole, uyuşturucuya, kahve köşelerinde kâğıt oyunlarına kaptırır.

                Öğrenci olsam 10 yıl sonrayı düşünerek kendime çalışma planı yapardım. Bir A 4 kâğıt alarak en üstüne şöyle yazardım:

                ÖĞRETMEN VE YAZAR OLMAK İSTİYORUM.

                Hedefime ulaşmak için planlı çalışmam gerektiğini biliyorum.

Çalışma planı.

Bir saat yemek arası ve dinlenme.

On dakika ara.

Başarımın planlı çalışmama bağlı olduğunu biliyorum. Mazeretlere sığınmayacağım.

Parolam şu: Üşenme! Erteleme! Vazgeçme. Tarih ve imza.

Bu satırların yazarı şu anda öğretmen ve yazar. Sevdiği işi yapan, hayatından memnun birisi.

Böyle bir planı seminerlerimde ve derslerimde öğrencilere anlatıyorum. Bazı öğrenciler itiraz ediyor:

“Hocam, diziler var, şu var, bu var.”

“On sene sonra ulaşmak istediği hedefe dizilerin faydası var mı?”

Yeni öğretim yılında bütün öğrenci, öğretmen ve eğitim camiasını başarılar diliyorum.