Sınav sistemi değişmeli, dersaneler ihitiyaç varsa kalabilir.

35 yıllık eğitimci olarak dersane kapatma tartışmasını doğru bulmuyorum. Dersaneler test ve sıralama sınavlarının neticesidir.

Yıllık 8-10 milyar liralık bir paranın döndüğü dersane sisteminin eğitime hiçbir katkısı yok.

Dersaneler olmasa Anadolu, fen, öğretmen liselerine girecek öğrenci sayısını azalmaz, artmaz da.

Dersaneler olmasa üniversite kazanacak öğrenci azalmaz, dersaneler üniversite kazanacak öğrenciyi artırmıyor.

Dersaneler üniversite veya Anadolu liselerindeki eğitimin kaliteli olmasına da katkıda bulunmuyor.

Peki, velilerin cebinden çıkan 8-10 milyar boşa mı gidiyor derseniz cevabı evet.

Dersaneler fırsat eşitliğini bozuyor. Öğrencinin % 40’ı dersanelere gidebiliyor. Fakir çocukları, köy ve kasabadaki öğrenciler, cumartesi-pazar eğitim alamadıkları için eleniyor.

Dersaneler fakir ve orta halli aile çocuklarına imkân sunuyor, deniyor.

Zengin çocukları zaten özel okullara gidiyor, oradan özel üniversitelere giriyor.

Fakir ve orta halli ailelerin çocukları birbiri ile yarışıyor. Ahmet, Hasan ile Havva, Emine ile.

Dersaneler sadece sıralamayı değiştiriyor.

SBS, YGS, LYS gibi sıralama sınavları yerine, öğrencinin okul notları ortalaması ile Anadolu liselerine ve üniversitelere öğrenci alınırsa dersanelere gerek kalmaz.

Fakir ve orta halli aile çocuklarına imkân sunmak isteyen dersaneler, özel okul açar, onlara iyi bir eğitim verir; onların üniversite okumasına ve iyi bir eğitim alarak hayata donanımlı bir şekilde atılmalarına yardım edebilirler. Hatta zihnin çok hızlı geliştiği 2-6 yaş çocuklarına hitap eden ana okulu açarlarsa çocuklarımızın daha zeki ve ahlaklı olmasına yardım ederler.

Mesela Almanya’da bizdeki anlamda dersane yok. Etüt merkezi, ödev yapma yerleri var. Bazı derslerde öğrenciye yardım için açılan kurslar mevcut ama Anadolu lisesi niteliğindeki gymnasiumlara gitmede bu kursların bir etkisi yok.

Seçimin bam teli, adaletli bir not verme sisteminin bulunup bulunamaması.

120 bin öğretmen açığının bulunduğu eğitim sisteminde bütün öğretmenlerin iyi eğitim verdiğini ve doğru seçim yaptığını varsaymak kolay değil.

Alman eğitim sistemi bunun da tedbirini almış.

İlkokul öğretmeni dört yıl boyunca okutup eğittiği öğrencilerin gymnasiuma (Anadolu lisesi) gidebilecekleri seçiyor ve gönderiyor.

Seçim yaparken elbette notları dikkate alıyor. Notu 65-100 arası olan öğrencilerin Anadolu lisesine seçilmesi garanti.

Notu 55’ten aşağı olanların gitmesi mümkün değil.

Notu 55 ile 64 arasında olan öğrencilerin akademik bir eğitimi başarıp başaramayacağına öğretmen karar veriyor ve kararını pedagojik sebeplere dayandırıyor ve bir rapor düzenliyor.

Veli öğretmenin kararına itiraz edebilir. İtiraz halinde öğrenci gymnasiuma geçici kayıt yaptırır. Orada 15 gün eğitim görür ve klasik sınav yapılır. Kazanırsa gymnaiumda kalır, kazanamazsa ortaokula döner.

Öğretmen yüksek not vererek hak etmeyen öğrenciyi gymnasiuma gönderirse öğrenci orada başarılı olamaz ve okuluna döner.

Benzer bir sistem bizde de uygulanabilir. Orta okulda öğrenci kayırılarak Anadolu lisesine gönderilirse dört yılda burayı yapamayabilir. Mesela ilk sene sınıfta kalan öğrenci meslek lisesine gönderilir.

Lisenin mecburi olmasıyla özellikle büyük şehirlerde sınıflar kalabalıklaştı. Dersaneler özel okula dönüşürse kalabalık sınıflarda sayılar normalleşir.

Forbes dergisi dünyanın en zenginlerini açıkladı. Bill Gates, Mark Zukerberg, Sergey Bryn gibi keşif, icat, buluş yapan insanlar ABD’nin en zenginleri arasında.

Keşif, icat, buluş yapan, yenilikler ve yetenekler peşinde koşan, sanat faaliyetleri yapan beyin yeteneklerini ölçmüyor. Öğrenci Mimar Sinan gibi planlar yapsa, Mehmet Akif gibi şiirler yazsa, Pablo Picasso gibi resim yapsa, Naim Süleymanoğlu gibi ağırlık kaldırsa SBS, YGS, LYS’de kıymet-i harbiyesi yok. Laboratuar çalışmaları, spor faaliyetleri, yazarlık, resim ve müzik yeteneği sıralamacı sınav sisteminin umurunda değil.

Onun için de yerli bir araba imal edemiyoruz çünkü yenilikçi, keşif, icat, buluş yapan beyni eğitmiyoruz.