On bir ayın Sultan’ı geldi. Sultanlara yakışır şekilde geldi…

Ve sultanlara yakışır şekilde gidiyor. Giderken de damağımızda kalmış tatları özleterek gidiyor:

Uzun süre aç kalarak nimetin tadını iftar ile yaşamak mesela…

Susuzluktan kıvranırken sabırla beklemek ve ezanla serin bir mutluluk tatmak mesela…

Kapıya geleni boş çevirmemek, azarlamamak, vermesini öğrenmek ve vermenin insan psikolojisindeki etkisini olumlu olarak duymak mesela…

Başkalarına faydalı olmanın verdiği huzuru özümsemek mesela…

Komşuya pişenden bir tabak götüren çocuğun sevincine ortak olmak, paylaşmanın dayanılmaz hazzını tatmak mesela…

Allahın kelamını okumak, okurken ses titreşimlerinin gönle yansıyan olumlu güzelliklerinin içinde kaybolmak mesela…

Hatim ve hatimler için vakitlerimizi değerli kılmak mesela…

Çoluk çocuğumuza ve eş, dost ve akrabamıza daha yakın ve anlayışlı olmanın verdiği inanılmaz güzellikler mesela…

Secde izlerinin güzelleştirdiği yüzümüzün kulluk nişanesi taşıması mesela…

Ailemizdeki ramazan etkisinin açığa çıkması, sabrımız bereketlenmesi, gönlümüz bereketlenmesi, soframız, selamımız ve kelamımızın bereketlenmesi mesela...

İnfaklar çoğaldı, sadakalar ve zekâtlar ile veren el olma duygusu pekişti mesela…

En önemlisi belki de ölümün varlığı benliğimizi sarmaladı, birçok kez ölümün varlığını fısıldadı dilimiz. Nefis muhasebesinin verdiği kontrollü davranış insanlarla irtibatımızı güçlendirdi mesela…

İftar sevincini yaşattı bize ve çocuklarımıza mesela…

Yoksulun halini düşünmemizi ve şükrümüzü artırmamızı öğretti mesela…

Sahurun o dingin güzelliğinde soluklanmamızı sağladı mesela…

Dua dua yükseldi isteklerimiz, duanın gücünü hissettirdi mesela…

Çocuklarımızla birlikte camiler doldu taştı, teravihler tek yürek bir şekilde kılındı mesela…

Allahın rızası öncelendi her işte, düşünceler bunun için yoğunlaştı mesela…

Ezanlar farklı dinlendi, etkisi uzun sürdü mesela…

Esnaf daha anlayışlı, trafik daha sakindi mesela…

Evler şenlendi iftar davetleriyle, muhabbetler yapıldı bütün anlamıyla…

Nefis terbiye oldu, akıl yolunu buldu, düşüncelerimizin odak noktası değişti mesela…

Lokman-32: Onları kara gölgeler gibi dalgalar sarıverdiği zaman, dini yalnızca O’na ‘halis kılan gönülden bağlılar’ olarak Allah’a yalvarıp yakarırlar (dua ederler). Böylece onları karaya çıkarıp-kurtarınca, artık onlardan bir kısmı orta yolu tutuyor. Bizim ayetlerimizi gaddar, nankör olandan başkası inkâr etmez.

Oruç gibi önemli bir nimet gemisinden inince orta yolu tutanlardan olduk mesela…

Nankörlüğün akıbetinden korktuk ve Allaha kul olmaya devam ettik mesela…

Lokman-33: Ey insanlar, Rabbinizden korkup-sakının ve öyle bir günün azabından çekinip-korkun ki, (o gün hiç) bir baba, çocuğu için bir karşılık veremez ve (hiç) bir çocuk da babası için bir şeyi verebilecek (durumda) değildir. Şüphesiz Allah’ın va’di haktır. Artık dünya hayatı sizi aldatmaya sürüklemesin ve aldatıcı(lar) da sizi Allah ile aldatmasın.

O günün geleceğine yakinen inanmanın terbiyesini aldık mesela…

Lokman-34: Kıyamet saatinin bilgisi, şüphesiz Allah’ın Katındadır. Yağmuru yağdırır; rahimlerde olanı bilir. Hiç kimse, yarın ne kazanacağını bilmez. Hiç kimse de, hangi yerde öleceğini bilmez. Hiç şüphesiz Allah bilendir, haberdardır.

Allahın her şeyi bildiğini bilerek hareket ve davranışlarımıza çeki düzen verdik mesela…

Allahın oruçluya bahşettiği ecirleri alacağımızın sevinciyle dünya anlayışımıza çeki düzen verdik mesela…