Şu yazarları anlamak mümkün değil.

Bilmem kaçıncı defa yazdıklarını okuyorum. Yazdıklarında okunacak bir şey de yok aslında. Ama yine de okuyorum işte. Okunmamak için olmadık yalanlar yazdılar. Varmış ve olmuş gibi gösterdiler olma olasılığı olmayanları bile. Yine gidip okuduk. Her bir yazılarında ayrı bir iftira ile Müslümanları ve inandığı gibi yaşamaya çalışanları yaftaladılar… Benim gibiler gidip yine okudular.

Yazdıkları gazeteler yaptığı haberlerin inandırıcı ve etkili olması için haberle ilgili fotoğraf bulamayınca Amerika’dan bile fotoğraf ithal etti. Olmadı Hollanda’dan görseller getirtti. Bunu da kabul edip okuduk. İthalatından dolayı da teşvik olsun diye gazetesine para verdik. Ne de olsa ülke kalkınmasına katkı sağlamış oluyordu(!)…

Habercilik ve yazarlık değerini haşat ettiler ama biz yine okuduk… Hatta Cuma namazı kılanları bile büyük habercilik ayağıyla zamanının güç kuvvet sahiplerine manşetten jurnallediler. Biz yine de okumaya devam ettik…

Müslüman’ın çocuğuna din terbiyesi vermesini bile çağdaşlık ve laiklik adına büyük bir suç gibi lanse ettiler. Bu çocukların gelecekte kendisi gibi düşünen üç beş kişinin lüks yaşama hevesine ket vuracağı düşüncesiyle kalemlerinden zehir zemberek yazılar döküldü. Dökülen yazıları kendi ve kendi gibi düşününler toplayamadılar ama biz topladık, bir araya getirdik ve okuduk…

Kur'an Kurs’larının bir an önce kapatılması gerektiğini ama bunu aba altından gösterilecek sopa ile yapılmasının uygun olacağını farklı yol ve yöntemlerini allayıp pullayıp süsleyip gazetelerine taşıdılar. Bunun yönteminin “ürkütmeden” esaslı olmasını şiddetle tavsiye ettiler ve biz pek beğendik ve yine okuduk…

Bilmem kaç dönemdir hep yazıyorlar. Hep yazıyorlar... Yazdıklarının okunduğunu düşünüyorlar. Biz de onların düşüncelerini boşa çıkarmamak için yine okuduk.

Nasıl çağdaş olacağıma karıştılar ve yazdılar.

Çocuğumu nasıl yetiştireceğime karıştılar ve yazdılar.

Çocuğumu nerde okutacağıma karıştılar ve yazdılar.

İmam Hatip Liselerinin neden kapatılması gerektiğini anlattılar. Bu okullar kapanınca ülkenin gelişmişliğinin bir füze gibi olacağına kanaatlerini beyan ettiler…

Baş örtüsünün simge olduğundan hareketle ülkenin geleceğinin olmayacağı gibi akla ziyan bir fikrin ateşli ve ateşsiz savunucusu oldular….

Hangi kitapları okuyacağıma karıştılar…

Kitaplığımda bulunmaması gereken kitap listelerini yayınladılar…

Başörtülüleri üniversite ve kamu kurumlarına (hastaneye bile) alınmamasının faziletlerini döşediler…

Seyretmediğim televizyonda hangi dizileri seyretmem gerektiğini sayfalarında ilanen duyurdular.

Kamplaşmanın ülke için çok önemli olduğunu bile söylediler…

Buna benzer bizi ifade etmeyen, bizi dışlayan, ötekileştiren bilmem kaçıncı defa yazılar döktürdüler…

Yazılarında istekleri ve dikte ettikleri fikirler doğrultusunda yaşanan olumsuzlukların hepsini de siyasi iktidara yükleyip sütten çıkmış ak kaşık oldular…

Ama hala okuyoruz…

Eee. okuyucuya layık olduğu şekilde gazete çıkar, diye boşuna dememişler…