Kısa kısa hayata not düşmek gibisi var mı?

Bir süre sonra dönüp bakınca geriye yazdıkların çıkıveriyor karşına.

Neler söylemişsin, neler düşünmüş ve neler öngörmüşsün…

Aslında seni yenden sikaya çekiveriyor söylediklerin.

“O zaman arkasında durabileceğin şeyleri söylemelisin” diye bir iç ses duyuyorsun. Yoksa…

“Yoksa” ile başlayan pişmanlıkların çoğalıyor, kesif bir hâl alınca gereksiz konuşmaların ne kadar çok olduğunun farkına varıyorsun.

Olsun diyorsun, tarihe kayıt düşme adına bir vakanüvis gibi değil ama bir akıl sahibi olarak yine de yazıyorsun, duramıyorsun. Kendini sorumlu hissetmenin bir gereği belki de…

Şimdi:

Türkiye-Rusya arasında yaşananlar, diyorum. Nereden baktığına bağlı olarak yön değiştiriyor.

Bizim bakışımız İslam dünyası penceresinden.

1-Rustan dost olmaz. (Müslüman Müslümana dost olur.)

2- Ruslar tarih boyunca Müslümanlara sürekli zulmetmiştir.

3- Tarih okumaları bunu öğretmek için yeniden yapılmalıdır.

4- Türkiye korkmamalıdır. Korkunun ecele faydası yoktur.

5- Kendimize güven önemlidir. Gölgesinden bile korkanlardan olmak hiçbir şey kazandırmaz.

6- Tarihimizi unutmadan geleceğe bakmak gerekir. Rahat olmak tarihimiz gereğidir. Ceddimiz yüzyıllarca dünyaya söz söylemiş ve yön vermiştir.

7- Kaderin de ötesi yok unutma! Şayet bütün kafirun çullanırsa üzerimize “allahüekber” diyerek yürümek de görevdir.

Son söz:

Ey gölgesinden korkan adam. Korku korkuyu getirir, korku dağlarının altında kalırsın. Bu ülke bizim, bu ülke bütün İslam dünyasının kalbi. Belki de son kale türkiye. Bütün dünya Müslümanlarının duaları ile Allah inananlara zafer vadeder/var eder. Zafer inananlarındır bunu asla unutma!

İşte bu da hayata ya da tarihe kısa bir not düşmektir vesselam…